Na jeszcze jedno nawiązanie warto w Mechaniku zwrócić uwagę. Mycie rąk po zbrodni jest klasycznym motywem, który wykorzystał już Szekspir (robiła to lady Makbet). Dodatkowo robi to zawsze płynem antybakteryjnym. Tego typu nerwicę cechują takie zachowania jak obsesja na punkcie czystości. Stąd czyszczenie podłogi, też płynem antybakteryjnym.

Ogółem film podobny do American Psycho. Ma tylko mocniejszy, cięższy klimat. To on odpowiada za ciarki, a nie, jak w American Psycho, dosłowne rzucanie na ekranie flakami. To na plus.

Miałem jednak nadzieję na nieco bardziej skomplikowane rozwiązanie zagadki, niż fakt, że wszystko działo się w głowie. Po obejrzeniu filmów takich jak Fight Club czy American Psycho takie pomysły przychodzą do głowy w pierwsze kilkanaście minut filmu. Pozostaje parę puzzli do poukładania sobie... ale one są wyjaśnione dosłownie w końcówce.

Ten film jest jeszcze o tyle lepszy niż AP, że dotyczy "zwykłego" tematu. Mam na myśli: w AP są yuppies i morderca ucinający głowy i kolekcjonujący zwłoki. Bzdura. Tu mamy zwykłego, no właśnie, mechanika, który dokonał zbrodni, no właśnie, "normalnej" - potrącenie dziecka i ucieczka z miejsca wypadku. I w tym sensie obraz porusza bardziej, bo pokazuje moralne konsekwencje przestępstwa, z którym jesteśmy w stanie się spotkać.

Fajny jest rownież motyw osaczenia, wrażenia, że wszscy należą do spisku.